‘Houduni VV’ completeert nieuwe ontsnappingsact

A² + B² = C², wie in het water valt wordt nat, en als Uni VV nacompetitie moet spelen dan handhaaft het zich. Die wetmatigheid mag na drie achtereenvolgende seizoenen wel op schrift worden gesteld. Na Krayenhoff in 2016 en DVV in 2017, lukte het dit jaar respectievelijk Dodewaard en Zeewolde niet om Uni VV uit de derde klasse te wippen.

‘Houduni VV’
Daarvoor had de Nijmeegse formatie wel meerdere miraculeuze ontsnappingen nodig. Competitiegenoten die over hun eigen ambities struikelden en zo het einde van het seizoen niet haalden zorgden er tot tweemaal toe voor dat de directe degradatieplek verviel. Het verloop van de nacompetitie pakte voor ‘Houduni VV’ vervolgens telkens gunstig uit, waardoor de ploeg zich vorig seizoen met maar één- en dit seizoen met een schamele vier overwinningen (en eentje na pingels) wist te handhaven. Wanneer leden van de selectie voor een trein besluiten te springen, dan zal hoogstwaarschijnlijk de stroom uitvallen.

Toch zou het te kort door de bocht zijn om de factor geluk als hoofdverantwoordelijke voor het lijfsbehoud van Uni VV aan te wijzen. In de nacompetitie dwong de ploeg dat succes namelijk geheel op eigen kracht af. En die kracht vloeide volop: vorige week werd vv Dodewaard, de nummer drie van de vierde klasse A, op gepassioneerde wijze met 0-2 verslagen en de overwinning na penalty’s tegen vv Zeewolde (tweede in 4B) kwam met al net zoveel hartstocht tot stand.

De wedstrijd in Dodewaard werd, achteraf bezien, toch enigszins eenvoudig gewonnen. Sebas en Cissa tekenden voor twee prima doelpunten en echt diep in de problemen kwam een messcherp Uni VV vijftien kilometer stroomafwaarts niet. Captain Koen bracht dat poedelnaakt maar prima onder woorden voor de dienstdoende journalist van de Gelderlander.

Even nagenieten van een bijzonder mooie zaterdag. En doorrrrr naar de volgende! Dodewaard – Uni VV 0-2! pic.twitter.com/bIWp08rIEK

— Uni VV (@univvnijmegen) 3 juni 2018

Finale
Eenvoudig zou het een week later, in de finale tegen Zeewolde, allerminst worden. De goede gastheer en gezellige vereniging speelde twee seizoenen terug nog in de tweede klasse, maar belandde door allerlei omstandigheden in een vrije val. Eenmaal beneden verlangt de club terug naar een niveau dat past bij de omvang ervan (70 teams). Daarvoor moest wel Uni VV (6 teams) worden verslagen: David (ook nog eens geblesseerd) tegen Goliath.

Voor Uni VV, bij afwezigheid van coach en bijna bruidegom Paolo onder auspiciën van Tijs en Bram, begon de dag al vóór het middaguur. Er diende immers een afstand van 115 (!) kilometer, schoon aan de haak, te worden afgelegd. Voor de Wageningse helft van het trainersduo was het tijdstip wat veel gevraagd: (het bed van) zijn kersverse vriendin – hoewel we de status van deze romance voorlopig met ‘lap-relatie’ aanduiden – lag wel erg lekker.

In de polder aanbeland bleek het gelegenheidstrainersduo (zonder koppelteken) geen tegenspraak te dulden. Bemoeienis met het wisselbeleid werd linea recta de kop ingedrukt en ongevraagd Italiaans advies werd abrupt terzijde geschoven. Na de even korte als krachtige bespreking, waar Willem als Frankenhuis in ging maar met behulp van een flesje zonnebrand als Frankenstein weer uitkwam, was het moment van de waarheid daar: knallen!

‘Mooiste voetbaldag van het jaar’
Intussen hadden honderden mensen zich om het veld en op het terras verzameld om de opkomst der gladiatoren een onvergetelijke te maken: vuurwerk, vlaggen en veel rook sierden sportpark De Horst en dat schiep de perfecte omstandigheden om ook binnen de lijnen voor vuurwerk te zorgen. Nog eens honderden mensen hadden zich achter de livestream genesteld, waaronder een Italiaan, en een Belg in Engeland. Die laatste bestempelde de dag achteraf als ‘mooiste voetbaldag van het jaar, tenzij België het WK wint.’

Toch maakte Zeewolde de eerste treffer. Na een minuut of 15 werd een lange bal verlengd met het hoofd, buiten bereik van een oude gek die de rol van doelman vandaag mocht vervullen. De gelijkmaker viel uit een penalty. Scheidsrechter Smeenk – nu wél voorzien van goede grensrechters – legde de bal zelfs tot twee keer toe op de stip. Dat was maar goed ook, want de eerste poging was mis. De herkansing werd door Bob wél keurig binnengeschoten: 1-1.

De ergste zenuwen waren bij de spelers inmiddels gezakt en de wedstrijd ontpopte zich daardoor tot een meeslepend voetbalgevecht: veel spanning, iets minder sensatie en vooral heel veel buitenspel. De 2-1 voor Zeewolde viel kort voor rust. Extra vervelend voor Uni VV, dat na de 1-1 juist een uitstekende fase kende. Het duurde dan ook even eer de ploeg opnieuw langszij kwam. Rond de 70^e minuut werd een corner door een Zeewolde-speler in eigen doel gekopt; de vreugde was er bij Uni niet minder om.

Pingels
Het voetbalgevecht leek langzaamaan in een uitputtingsslag te ontaarden: 90 minuten voetballen in de felle junizon en op een brandend kunstgrasveld was al veel gevraagd; verlengen zou hoe dan ook z’n tol eisen. Toch moesten de tweeëntwintig eraan geloven. De 2-2 eindstand bleef echter ook in het extra halfuur op het bord, ondanks dat Uni VV het uiteinde daarvan met een man meer speelde.

Pingels dus. Vaak als loterij aangeduid, maar met Uni VV-coryfee Joris van Meel in de gelederen is de term ‘gelopen koers’ wellicht beter op z’n plaats. Hij besloot zelfs niet één maar twee penalty’s te keren zodat aanvoerder Flipse de beslissende strafschop aan zijn neus voorbij zag gaan. Sebas velde als vierde strafschoppennemer namelijk al het vonnis over Staywolde.

 

Feest dus, want Uni VV is er volgend jaar ‘gewoon’ weer bij in de derde klasse A. En hoewel sommige jongens al aardig op drift begonnen te raken, bleef de platte kar in de schuur. Een heldenonthaal bij terugkomst kwam er evenmin, maar het clublied en de ferme handdruk van alle zeker 20 meegereisde supporters maakten veel goed. Daarom zijn wij niet alleen naar eigen zeggen, maar ook gewoon feitelijk de kleinste maar mooiste en leukste voetbalclub van Nijmegen en verre omstreken!