Oud-middenvelder Ewout van Maurik schreef in de herfst van 2003 een tweetal gedichten die de UNIvv-cultuur in de kern raken. Joris van Meel volgde met een lofdicht op Rinus bij zijn afscheid. Trainer Pim Geerling en youngster Job Coenen vulden dit in 2013 met twee schitterende odes fantastisch aan (zie onderaan)…
De UNI-vv’er
Ze hebben benen zo speels en elastisch als jong riet dat buigt in lentewinden.
Ze toveren net zo lang en fantastisch tot niemand de bal meer kan vinden.
Begenadigd, ongewild, veroveren ze harten in een land dat roept en smeekt als Homerus met al zijn smarten; zo is de Uni-vv-er die het leed verbreekt.
Zie het gelenigd worden in dubbele schaar, de tegenstander met kluit in riet gezonden; de bevrijding van juk met groots gebaar in het niet langer lege net gevonden.
Godenzonen als zij beroeren het leven via leer, met de zinnen van weleer, zoals die van het kind, volledig vrij.
© Ewout van Maurik
Bladwijzer
Ik voel mij weer een jaar bladwijzer
nu het vocht optrekt in beblost bos.
En de genomen ijver in stam en mos
zijgend zwijgt, het verlaten perk wijzer.
Want wisten we niet wat komen ging
toen we ontdekten van de sferen?
En is in al wat zich lijkt te keren
daar de ziel die nimmer verging?
Ik zie de nerven dralen en hun laatste
sappen naar het kille uiteinde voeren
en weet, dat winters klauwen zich roeren
om hergeboorte, het eerst geplaatste.
Dus nu ras het bebladerd veld op
om de weerbarstige tegenstander te klaren.
Dan ziet ook IJzeren Rinus deze herfstige mare
als een overwinning in de dop.
ier
Deze opname is op de dag van het behalen van het kampioenschap 2003-2004 in de tuin van Wouter en Nicolette gemaakt.
© Ewout van Maurik
Lofdicht op Rinus
Hij zit.
Hij gromt
Hij praat:
‘Verdomd!’
Hij sart.
Hij preekt.
Hij lacht.
En smeekt.
Hij bromt.
Hij tiert.
Vervloekt.
En viert.
Commandeert.
Regeert.
Dirigeert.
En sneert.
Blijft zitten.
Nooit staan.
Emotieloos?
Ontdaan?
Ontspant.
Geniet.
Verkrampt.
Verdriet.
Hij speecht.
Hij scheldt.
Verliest:
Geweld!
Hij kijkt.
Hij wint.
Tevreden:
Hij spint.
Gelijk.
Een punt.
Te weinig.
Geen stunt.
Daarna.
Bij Jos.
Een bal.
Met port.
Hij grapt.
Vertelt.
Eet door.
En morst.
Dan snel.
Naar huis.
Naar Ria.
Zijn thuis.
Soms zacht.
Soms hard.
Altijd rood.
Met zwart.
Uniek.
Maar één.
Erelid?
Meteen!
Hij is.
Hij was.
Hij blijft.
Beklijft.
(naar ‘Jazz’ van Jules Deelder, bewerkt door Joris van Meel)
Altijd
Bij Ajax kwam eens Louis van Gaal
Hij dichtte daar toen zijn verhaal
‘T was hij die de bond koos
Als onze bondscoach
Misschien als ik nu dicht ga ik ooit met die baan aan de haal!
Altijd
Soms jullie coach, je doet nu dit maar probeer eens dat
Soms jullie leraar, misschien leer je wel wat
Soms jullie stuurman-aan-wal, ik weet het beter
Soms jullie zeikerd, het loopt voor geen meter
Soms jullie leider, recht zo die gaat!
Soms jullie geweten, je bent weer te laat!
Soms jullie fysio, wandel of fiets
Soms jullie Rinus, het was weer helemaal niets
Soms jullie materiaalman, ik pak alle ballen
Soms jullie inspirator, vandaag gaan we weer knallen!
Soms jullie slaaf, ik regel dit en ook nog dat
Soms jullie chaos, vergeet altijd wel wat
Soms jullie beschermer, wee degene die twijfelt aan jullie integriteit
Soms jullie rode kaart, maar altijd voorop in de strijd
Soms jullie boeman, je doet het niet goed man!
Soms jullie fan, wat zijn jullie goed man!
Soms jullie beul, je moet harder rennen
Maar altijd jullie vriend, wat een voorrecht jullie te kennen!
UNIvv went London
Alles perfect gepland.
De aanvoerder: de dirigent.
Maar wat maakt een UniVV weekend?
Elkaar plezier niet misgunnen.
Een voorstelling, moet kunnen.
Van bedachtzaam en rustig.
Naar een flapuit, luidruchtig.
11 karakters, veel energie.
Verscheidenheid bracht synergie.