Om de baard van de man aan wie tegenstander vv Keizerstad haar naam ontleent ging het op het USC vandaag allerminst. De stadgenoot bevond zich tot vandaag immers – net als Uni VV – in de spelonken van 3A. Het gat bedroeg drie punten, en inderdaad: dat is in één wedstrijd te dichten. Dat was dan ook precies waarop werd ingezet. Dat Keizerstad datzelfde gat na 90 minuten voetballen had verdubbeld, en Uni VV nog vier doelpunten verder in de min had geschoten (0-4), was dan ook een domper tot de macht tien.
Afgelopen donderdag nog, was de selectie door de trainer op scherp gezet: een mix van tactische souplesse en noeste arbeid moesten ervoor zorgen dat Keizerstad zou knielen. Het mocht niet baten. Dat Uni VV de bal zo nu en dan even in bezit hield was al winst, maar door “way too many mistakes” resulteerde dat uiteindelijk in 0 (nul) uitgespeelde kansen, laat staan in de broodnodige doelpunten.
Keizerstad daarentegen, speelde – vooral in het tweede bedrijf – frank en vrij en maakte dankbaar gebruik van de ruimtes die Uni VV hen noodgedwongen liet. Noodgedwongen, omdat de gastheer reeds in de eerste helft op een 0-1 achterstand was gekomen. Dat gebeurde niet voor het eerst dit seizoen via een van richting veranderd schot. Toen het na rust ook nog 0-2 werd, nam Uni VV de risico’s die de weg naar 0-3 en 0-4 voor haar opponent plaveiden.
Zelfs scheidsrechter Oosterkamp schoof zijn oordeel niet onder stoelen of banken: “het was niet best”. Als gratis tip gaf hij – terwijl hij een lift voor uw verslaggever naar het pittoreske Dalfsen verzorgde – ‘dat het allemaal een stuk simpeler kon’. En als zelfs de scheids dat ziet, dan weet je dat je je zorgen moet maken. Maandag worden de koppen dan ook direct bij elkaar gestoken.