Afgelopen week was het weer tijd voor het hoogtepunt van het seizoen: de Speler van het Jaar-verkiezing! Zo spannend als vorig jaar – toen het verschil tussen winnaar Willem en numero 2 slechts een paar punten bedroep – werd het dit jaar niet. Maar mooi was het natuurlijk wel! Lees hieronder alle mooie woorden die over onze enige echte nummer 10 -Job Coenen – geschreven werden:
Over deze jongen heb ik niet veel te zeggen. Jammer dat hij geen clubtopscoorder is geworden in de competitie, maar gelukkig voor hem wél topscoorder van de NACOMPETITIE. Iemand die over een heel seizoen zes of meer goals kan maken moet wel echt een goeie zijn… 1 Punt voor topper Jos.
3 punten van mij voor Jobbie Coenen. Belangrijkste criterium is dat je dit jaar zowel binnen als buiten het veld het voortouw hebt genomen. Hoogtepunt was natuurlijk de geweldige treffer tegen Krayenhoff. Echter heb je dit jaar meerdere hoogtepunten mogen vieren: je afstuderen, je mooie vrouw (inclusief gele wand, bazenactie trouwens), je inzet voor het jubileum, je Beatrix kapsel en het bootfeest. Ik zou zeggen: good job!
Job moest vorig jaar nog de boot afhouden om speler van het jaar te worden, dit jaar heeft hij de vergunningen wel op orde om drie punten te krijgen. Met een magistrale penceelstreek (een beetje van mezelf, een beetje van Ex-ol) zorgde onze blondine dat de Kraayen veroordeeld zijn tot de groep trekvogels die in de 4e klasse gaan overwinteren. Job zorgde dat we de lach niet meer van ons gezicht kregen. Mister sportcentrum regelde daarnaast voor ons 60-jarig bestaan een tipi’s Univv-feest. De avond voelde als Rivella, een beetje vreemd maar wel lekker.
Job, deze is voor jou. Ik vind je 1 van de beste voetballers van het team, helaas kwam het er niet altijd uit op zaterdag. Hopelijk kan ik je volgend jaar de volledige 3 punten geven, dat zou betekenen dat wij als team een goed seizoen hebben gedraaid. Job, je stond er dit jaar als het echt nodig was, met natuurlijk die gruwelijke goal tegen kraayenhoff als hoogtepunt!
‘Op goal!’, schreeuwde ik altijd wanneer Job op het punt stond een vrije trap te nemen. De eerste seizoenen negeerde hij het advies stelselmatig. Maar de laatste tijd luisterde hij wat beter. Gelukkig maar, anders waren we er misschien wel uitgevlogen… Jos had een piekjaar: een jaar waarin hij niet alleen op het juiste moment de mooiste goal uit zijn carrière maakte, maar ook een jaar waarin hij afstudeerde, in de Uni VV feestcommissie zat om het tofste feestje van het jaar te organiseren en – als medewerker van het sportcentrum – ook steeds meer het initiatief nam om leider Flipse de helpende hand toe te steken. 25 jaar pas, maar nu al op weg naar volwassenheid, zo lijkt het. Vorig jaar was hij al dichtbij de titel van het Speler van het Jaar, en dit jaar heeft hij alles op alles gezet om de titel alsnog in de wacht te slepen. Beloon die jongen!
2 Punten voor jou Job. Ik heb bewust gewacht tot het uitdelen van de punten tot na de nacompetitie. Terecht bleek later. In de uitwedstrijd (naja, uitwedstrijd) bij de trekvogels was je zeer belangrijk voor UniVV. En dat te bedenken dat je de eerste helft echt slecht was, aldus je moeder. Niet alleen binnen het veld ben je een enorme aanjager maar ook daarbuiten. Wat er ook georganiseerd wordt jij bent erbij en zal meehelpen dat te regelen. – Huh, waar is petuhr? – Onze keeper zou tot zijn veertigste spelen in univv1 en heeft dat helaas niet kunnen volhouden, hetgeen ons allemaal betreurt. Het troost mij in ieder geval wel dat ik die rol ook wel voor jou weggelegd zie. Job bedankt!
Wat zet jij je in voor Uni VV, geweldig. Positief ingesteld. Levensgenieter. Als hij afgestudeerd is nodigt hij het hele voetbalteam uit. Dit keer werden er niet zo veel dingen gesloopt. Het is genieten om bij jou in het voetbalteam te zitten, helemaal als je zulke goals maakt als tegen de kraaien.
Twijfelgeval met plaats 1 omwille van de combinatie persoon & het gebrachte voetbal, uiteindelijk hier terecht gekomen. Nog steeds de hollander der hollanders! Bonuspunt: stabiele factor in Jos & andere zuipgelegenheden.
Vorig jaar was Job er al dichtbij, maar wat mij betreft pakt hij dit jaar toch echt de beker. Niet omdat hij dit jaar zo’n geweldig seizoen heeft gehad qua voetbal, maar de speler van het jaar is meer dan een goede voetballer. Om toch met het voetballende gedeelte te beginnen. Uit tegen het sympathieke Veenendaal maakte Job, onder toeziend oog van de familie Tamminga, één van de belangrijkste goals van het seizoen. In het tweeluik met het minstens zo sympathieke Krayenhoff beleefde Jos het absolute hoogtepunt van het seizoen. Met een geweldige knal van circa 25 meter liet hij de keeper kansloos, om later Krayenhoff het nekschot te geven met de 4-0. Ook buiten het veld heb ik van Job genoten dit seizoen, zoals de inhoudelijke discussies met Ronald in de rust, de dooie kraai op de app, of één van je anekdotes tijdens een avondje Jos. Wat ik ook erg in Jos waardeer is dat hij zich verantwoordelijk voelt voor het team. Zo kan ik me weinig trainingen en wedstrijden herinneren dat hij niet aanwezig is geweest (op blessures na). Ook heeft hij geprobeerd om zijn broer te rekruteren voor ons elftal, maar die bleek over nog zwakkere enkels te beschikken dan hij zelf en struikelde over een lijn tijdens een training. Jos was ook mede verantwoordelijk voor het organiseren van het jubileumfeest, klasse! Ik vind Job enorm belangrijk voor het team en een wereldgozer; Jos, jij krijgt die lach niet van mijn gezicht!
Je hebt PVV-stemmers, Songfestival-stemmers en Top-2000 stemmers. Ikzelf schaar mij tot de fanatieke Job Coenen stemmers. Al jaren lang probeer ik deze jongen aan de prijs der Univv prijzen te helpen. Vorig jaar was het bijna gelukt maar ging met een nipte voorsprong de Nutty professor met de prijs er vandoor. Waarschijnlijk had ik Job dus ook de drie punten gegeven als hij op de eerste training in een konijnenhol was gaan staan en zijn exo-L inclusief enkelband had afgescheurd. Gelukkig kan ik me ook dit jaar weer achter uitstekende argumenten verschuilen. Natuurlijk was er DE goal. Na analyse blijkt de rol van Marienjo echter veel groter dan in eerste instantie leek. Job dribbelde en wachtte op het moment dat Marienjo naar binnen zou snijden. En hij dribbelde, en hij wachtte en dribbelde en wachtte. ‘Wanneer gaat die pisvlek nou snijden” dacht Job. Zwaar gefrustreerd dat een mooie assist hem door de neus werd geboord schoot hij van ellende maar op doel. Dat stukje frustratie was precies wat zijn schot nodig had die zo prachtig in de rechterbovenhoek eindigde. Twee goals in de belangrijkste wedstrijd van het seizoen is niet misselijk. Ook niet misselijk was zijn feestje op de boot. Na een schraal party jaar besloot Job, tactisch sterk, voorafgaand aan de speler van het jaar verkiezing nog even wat extra punten te sprokkelen! Ook verdient hij drie punten omdat ik vaak van hem geniet. Wat ik heerlijk vind is als hij (onterechte) kritiek krijgt van de trainer. De eerste keer weet hij zich nog net in de houden maar de keer erop gaat hij er vol tegenin. Van die onderdrukte frustratie kan ik intens genieten. Maar ook geniet ik ervan als hij met zijn moeder staat te Salsa dansen of slap ouwehoert onder de douche. Mijn beste argument heb ik tot het eind bewaard, ik zou het gewoon prachtig vinden als ik ‘m die beker nog live zie optillen voordat ik stop.
Volgens de overlevering mag je een wens niet hardop uitspreken, want dan komt-ie niet uit. Voor Jos gaat deze wetmatigheid echter niet op. “Ik hoop dat jullie degraderen”, beet hij onze vrienden van Veenendaal toe. En aldus geschiedde. Niet in de laatste plaats omdat Jos tegen het team van Chris Minnebreuker, vol met geschikte kerels, verantwoordelijk was voor de doorslaggevende 0-1. Je mooiste doelpunt bewaarde je voor het moment dat het er nóg meer om ging, tijdens Krayenhoff-thuis. Verder druk met het Uni VV-jubileum, het ronselen van spelers, het zoeken naar een nieuwe trainer, het overslaan van zijn ontbijt op belangrijke wedstrijddagen, het organiseren van het weekendje weg, het typen van de prachtigste verslagen. En ondertussen nog afstuderen ook. Vorig jaar tweede achter Willem; het is te hopen dat hij niet de nieuwe Job Zoetemelk wordt.