Wat een weekend! De Giro d’Italia in Gelderland, een bizarre ontknoping in de Eredivisie en tussendoor een heerlijke, zwaarbevochten overwinning van Uni VV: de stadsderby tegen Keizerstad (2-1) leverde drie broodnodige punten op. De ploeg van trainer Ronald Smits, zaterdag afwezig, heeft de kansen op een verlenging van de status als derdeklasser zodoende nog steeds in eigen hand. Minstens zo noemenswaardig was dat rechtsback Willem op gele schoenen speelde.
Het bleef de afgelopen weken stil rondom de hoofdmacht van Uni VV. Het is zeker niet zo dat we alleen een verslag uitbrengen als we gewonnen hebben – dan waren er dit seizoen nog veel minder publicaties geweest dan nu het geval was. Maar de prestaties waren de laatste wedstrijden bepaald niet om over naar huis te schrijven, en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de animo bij de leden van ons redacteurscollectief wat minder is na een nederlaag (de goesting ontbrak, zou onze Belg zeggen). Helemaal als het een pijnlijke nederlaag betreft.
En die zaten er zeker tussen; na de 2-0 bij ESA gingen we hard onderuit bij koploper CDW (6-0) en verloren we de cruciale pot tegen concurrent SV Panter (0-2). De 2-0 bij Redichem (waar Joris ‘afscheidstournee’ van Meel op waardige wijze werd uitgezwaaid) en de 0-3 tegen VRC waren weliswaar minder schokkend, maar brachten evenmin verandering in ons puntentotaal. Zaterdag was echter alles anders. Goed was het niet tegen Keizerstad, maar het zat ons wel eindelijk een keer mee. Dat terwijl we het dienden te doen zonder de enthousiasmerende coaching van onze coach; de immer goedgeluimde Smits moest verstek laten gaan wegens een familiedag.
Wel had hij vooraf een opstelling in elkaar gedraaid en opnieuw stond Sjoerd in de punt van de aanval. De Uni VV-clubicoon was er sinds zijn verhuizing naar de voorhoede nog niet in geslaagd het net te vinden, maar maakte tegen Keizerstad duidelijk wat Smits in hem zag. Op het juiste moment op de juiste plaats staan: een echte spits dus. Na een indraaiende vrije trap ontstond een rommelige situatie voor het doel van de gasten en aanvoerder Koen was er als de kippen bij om de assist op te eisen. Het was evenwel Sjoerd die de bal van dichtbij het laatste zetje gaf, 1-0.
Kort voor tijd dreigde het weer mis te gaan, want Keizerstad kwam op gelijke hoogte, maar we toonden veerkracht. In de slotfase profiteerde Thom, de hele wedstrijd al onze gevaarlijkste aanvaller, van een dieptepass van keeper Joris. Thom schudde zijn bewaker van zich af en met een droge schuiver gaf de rechtsbuiten vervolgens ook de doelman het nakijken, 2-1. Niet alleen behielden we zo de voorsprong van drie punten op achtervolger VCA, ook gingen we over het sympathieke Veenendaal heen en dus staan we nu elfde. Zaterdag zal na de laatste competitiewedstrijd, uit bij De Treffers, blijken op welke positie we eindigen en welke consequenties dit heeft.
Van een afstand vierde trainah Smits het feestje met ons mee, getuige zijn berichten (‘NOG 1 PUNT NODIG MANNEN TOPPIE’, ‘???????????????’ en ‘Toppie ?. We moeten er ook in blijven. ???’), en ook wijzelf lieten ons tijdens de derde helft niet onbetuigd. Het nieuwe terras van Jos werd getest en onze eigen Jos had ’s avonds minstens zulke goede benen als ’s middags. Hij liet zich de kans niet ontnemen om op de foto te gaan met al het moois wat de Giro Nijmegen bracht. Wat zullen we deze ronde missen…
