Vorige week wisten we dat een overwinning tegen VCA noodzakelijk was om een kleine voorsprong te pakken op onze naaste concurrenten voor de nacompetitie. ESA en CDW, twee hele moeilijke wedstrijden, staan nu namelijk op het programma terwijl de concurrentie elkaar onderling treft. Helaas werd er tegen VCA gelijk gespeeld, waardoor de situatie onderin ongemeen spannend blijft. Gelukkig konden we afgelopen zaterdag naar ESA afreizen in de wetenschap dat we de Arnhemse technici thuis al met een zwaarbevochten 1-0 zege op de knieën hadden gekregen. Daarnaast waren de randvoorwaarden voor een heerlijke UNI VV-voetbalmiddag perfect: een gortdroge hobbelige akker, een selectie van 11 en een halve man en één fantastische stadionspeaker met een magistraal surround sound system. We keken elkaar aan in de kleedkamer en dachten: het zou wel weer eens zo’n middag kunnen worden…
Na een half uur spelen leek het warempel ook nog eens echt zo’n middag te kunnen worden! Met veel strijd en hier en daar een leuke combinatie waren we ESA de baas. ESA kwam er nauwelijks aan te pas, omdat we ze dwongen mee te gaan in ons spel: de lange bal. Een spelletje waar wij een stuk beter in zijn. Achterin werd weinig tot niets weggegeven en op het middenveld werden alle tweede ballen gewonnen door Joost en Belg. Daarnaast waren er ook enkele uitstekende mogelijkheden te noteren. Gelegenheidsspits Koen Flipse schoot één keer van dichtbij op de keeper en was daarvoor al dicht bij een goal met een fraaie dropkick in het zijnet. Jos had twee keer de ruimte om buiten de 16 aan te leggen, maar had het vizier nog niet op scherp. Daarnaast was Thom zoals gebruikelijk weer een plaag voor zijn directe tegenstander met zijn pijlsnelle en aalgladde dribbels. Met iets meer finesse en tor-instinct had het ongetwijfeld 0-1 gestaan. We zagen het al helemaal voor ons: Flipse de hekken in als een ware Vincent ‘he scores when he wants’ Vermeij, terwijl de stadionspeaker met vertwijfeling in zijn stem zijn surround sound moest bedienen om het aanwezige volk te vertellen dat UNI VV zojuist op voorsprong was gekomen. Het mocht niet zo zijn…. aan de andere kant werd de eerste goede mogelijkheid direct professioneel met finesse en tor-instinct tegen het net geschoten. 1-0. Tegen de verhouding in gingen we met een achterstand naar de thee.
Tijdens de rust gingen onze gedachten ook uit naar Heppi, die halverwege de eerste helft uitviel en naar het ziekenhuis moest. Wederom ging zijn schouder uit de kom, waardoor het voor hem waarschijnlijk einde seizoen is. Zowel voor Heppi als voor UNI VV een enorme aderlating aangezien we de vrees van iedere back in de 3de klasse A enorm goed kunnen gebruiken in de strijd tegen degradatie. We moesten ons echter weer focussen op de wedstrijd. Ondanks de teleurstelling over de tegengoal en het uitvallen van Heppi waren we positief gestemd. We hadden het gevoel dat er iets te halen viel in Arnhem als we met dezelfde strijd de tweede helft in zouden gaan.
De tweede helft wonnen we het nog steeds op strijd, maar ESA wist er iets beter onder uit te voetballen. Ze kregen iets meer grip op de wedstrijd zonder tot hele grote kansen te komen. Het spel golfde op en neer en zo’n 20 minuten voor tijd leek het 1-1 te worden. Flipse hield de bal in de 16 vast en met zijn blik op het Noorden zag hij vanuit Scandinavië een Viking oprukken. Nog net niet met een speer in de hand, maar wel met een oerharde strijdkreet kwam Joost opstormen en maande hij Flipse de bal terug te leggen. Met heel zijn hebben en houden kegelde hij de bal richting goal. Het sportpark verstijfde…. PATS! Het geluid van het aluminium klonk en de hoop op een verdiende goal slonk. Niet snel daarna viel uit een counter de 2-0 en was de wedstrijd voorbij. Er had meer ingezeten, maar met opgeheven hoofd vertrokken we weer richting Nijmegen. Gelukkig liep de burenruzie tussen Veenendaal en SVP op een gelijkspel uit, waardoor we nog altijd boven de streep staan.