Trouwe volgers van het vaandelteam van Uni VV zullen het wellicht opgemerkt hebben: vorige week was er geen verslag te lezen over de cruciale thuiswedstrijd tegen De Treffers. Dit had er alles mee te maken dat we in deze wedstrijd na 80 minuten keihard werken en bikkelen een 1-0 voorsprong weggaven en uiteindelijk met lege handen stonden. Leeg bleven deze handen ook de dag erna. Teneergeslagen en te weinig energie om een pen in de hand te nemen en de geleden pijn te beschrijven. Gelukkig hadden we twee trainingen voor de boeg om de knop om te zetten en op zaterdag tegen Keizerstad weer onze voeten te laten spreken. Een echte derby tussen misschien wel de twee kleinste verenigingen uit Nijmegen. Waar je bij Uni VV je biertje in de ‘kantine’ bestelt tussen de volleyballers, rugby’ers en squashende studenten, kun je bij Keizerstad (als je goed zoekt) een gevulde koek halen in het materialenhok/bestuurskamer. Het zijn dan misschien wel niet de meest sfeervolle voetbalcomplexen, maar beide clubs schitteren in hun kleinschaligheid. Genoeg over de context, terug naar de essentie: de wedstrijd!
Van tevoren wisten we over Keizerstad dat het een team is met misschien wel een paar van de meest technisch begaafde voetballers uit onze klasse. Straatvoetballers die levensgevaarlijk zijn wanneer ze de ruimte krijgen om hun eigen spel te spelen. Vandaar dat deze ploeg het vaak goed doet tegen de betere teams, die zelf ook graag willen voetballen, maar het moeilijk heeft tegen de laaggeklasseerde ploegen. Helaas horen wij in de laatste categorie, maar dat zou deze keer dus in ons voordeel zijn. Bij Uni VV loopt geen enkele straatvoetballer rond. Het is dat we al een keeper hebben, maar vroeger werden we allemaal op straat naar de plek tussen de twee jassen verwezen. De hoop op een leven als profvoetballer verdween hiermee al snel. Waarschijnlijk zijn we daarom allemaal maar massaal gaan studeren; meer perspectief. Koppig als we zijn, voetballen we nog steeds, maar we kennen onze beperkingen. Heb ik nu toch weer over de context? Oke dan, nu echt over de wedstrijd!
Op het hobbelige veld kwamen we al vrij snel op voorsprong. Thom maakte weer eens gebruik van zijn enorme snelheid en raasde langs zijn tegenstander over de rechterkant. Een afgemeten voorzet volgde die na goed terugleggen van Dirk ‘fijn dat ik weer terug ben’ de Jong beheerst werd binnengeschoten door onze Vlaming. Helaas konden we niet lang genieten van deze voorsprong, want zo’n 10 minuten later was het alweer gelijk. Na een mispeer achterin, ongetwijfeld door een polletje, kwam de bal voor de voeten van een speler van Keizerstad die van dichtbij makkelijk kon scoren. De rest van de wedstrijd zou zich vooral kenmerken door heel veel ruimte aan beide kanten. Keizerstad bleef steevast met een man of vijf voorin staan, waardoor er enorm veel ruimte ontstond in de omschakeling. Met onze snelheid voorin leverde dit veel kansen op, maar helaas was de afwerking niet om over naar huis te schrijven. Heppie, Thom en Cyrille hadden 100% kansen op een goal. Iedere afgeslagen counter leverde direct gevaar op aan de andere kant, maar gelukkig kon Sint Joris zichzelf op zijn verjaardag onderscheiden met enkele uitstekende reddingen. De grote ruimtes maakten van deze wedstrijd een slijtageslag en veel jongens liepen op hun tandvlees het laatste kwartier. Beide partijen wisten echter niet meer te profiteren van de foutjes die ontstonden door moeheid en het bleef bij 1-1. Niet verliezen was vooral belangrijk om Keizerstad dichtbij ons te houden op de ranglijst dus al met al een resultaat waardoor we met een veel positiever gevoel dan de week ervoor naar aanstaande zaterdag toeleven.