Je kunt wedstrijden op verschillende manieren winnen. De mooiste: de tegenstander je wil opleggen en ‘m helemaal zoek spelen. Wanneer je van te voren weet dat dat toch niet gaat lukken – bijvoorbeeld omdat de tegenstander een klasse of 3 te goed is – moet je je beramen op een andere manier om toch kans te maken op 1 of zelfs 3 punten. Het mooiste alternatief: je wat terug laten zakken, gegroepeerd spelen en er af en toe lekker gevaarlijk uitkomen. Tactisch genie Ronald Smits koos voor optie 2. En dat had ‘ie goed.
Al snel bleek namelijk dat ESA individueel veel sterker was dan de rood-zwarte formatie. Wat echter ook opviel was dat Uni VV het betere team was. Maakte een der rood-zwarten een foutje, dan stond er altijd wel iemand achter die die fout herstelde. En dat is lekker ballen.
De verdediging – bestaande uit C, Snus, de Führer en Big Willie – gaf niets weg. Middenvelders Daniël, Jozef en Borgo communiceerden als waren zij dikke vrinden uit de Bronx. En de aanvallers van VV Varsseveld lieten nog maar eens zien dat hun oude club een grote fout heeft begaan door hen transfervrij te laten vertrekken.
ESA viel wel aan en kreeg ook aardig wat kansjes, maar tegelijkertijd leed de ploeg veel dom balverlies en kwamen de Ernemmers nooit echt in de wedstrijd. Uni stond gewoon te goed. Het was voor ESA om gek van te worden. En dat deden ze dan ook…
Direct na rust deponeerde topper Job – na een heerlijke actie van zijn homeboy Happy – de bal in de rechterbovenhoek. Al het Uni-publiek stond op de banken. Jammer genoeg zaten de meesten van hen nog in het Sportcafé te genieten van hun bakje thee, maar dat mocht de pret niet drukken.
ESA begon aan het slotoffensief, dat zo’n 44 minuten duurde. Tuurlijk kregen zij kansen en kansjes, maar de bal wilde er maar niet in. Thom viel nog uit met een blessure, maar Vinnie verving hem perfect. Ook oud-topscorer Derrick de Jong maakte zijn rentree (om zijn deelname aan het weekendje weg alvast veilig te stellen); hij kreeg zelfs nog de beste kans, maar raakte de dwarsligger.
Snus stond op 1 been, Koen werd geschopt en had een dikke enkel, Borgo’s hamstring stond op springen. Maar onze bus bleef staan waar hij stond. We vielen niet om.
We telden af. Nog 8 minuten, nog 5, nog 1. En toen was het tijd. Uni VV won met 1-0 van numero 2 ESA!
Het mooiste compliment kwam na afloop van de trainer van ESA, die ons complimenteerde met het feit dat we onze taak zo goed uitvoerden. En zo was het. Als je niet mooi kunt winnen, dan maar op strijdlust! Heer. Lijk!
Dank ook aan vlagger Sjoerd, die zijn vlag weer sierlijk liet zwaaien, en afwezigen Jos en Vlaming, die ons los van elkaar een kratje bier beloofden als ze zouden winnen (er vanuit gaande dat dat toch niet zou gebeuren…). Tot donderdag!