Afgelopen jaar speelden we voor het eerst tegen VRC uit Veenendaal. Twee keer gingen we er redelijk kansloos vanaf. Niet echt lekker dus om de eerste wedstrijd van het jaar tegen deze jongens aan te moeten treden.
Toch gingen we vol goede moed op pad. Na een wat wisselvallige voorbereiding leken we er klaar voor. We waren best fit, zo goed als compleet en hadden er zin in.
En toen liet ondergetekende na een minuut of 10 een schotje los, waarna de rebound simpel ingetikt kon worden… Lekker dan. Weg wedstrijd, zo leek het. Inpakken en wegwezen. Uithuilen en opnieuw beginnen.
Niets was minder waar. VRC wist namelijk de eerste helft weinig echte kansen meer te creëren. Datzelfde gold trouwens ook voor ons, waardoor we de kleedkamer met een 1-0 achterstand opzochten.
De thee deed wonderen. We begonnen fel, namen wat meer risico en kregen een enorme kans op de 1-1, die we op wonderbaarlijke wijze misten. Ik had weleens willen zien wat er gebeurd was, als we die gelijkmaker wel gemaakt hadden.
Het gebeurde echter niet en de wedstrijd werd een andere. VRC pakte het op, wisselde sterk en liet zien dat het toch wel een paar maatjes te groot voor ons was. De 2, 3 en 4-0 vielen in rap tempo. Dus toch uithuilen en opnieuw beginnen.
Volgende week Advendo thuis. Altijd nog lastiger dan VRC…