Bij de hervatting van de competitie (na enkele oefenwedstrijden die niet om over naar huis te schrijven waren) speelde Uni VV met 0-0 gelijk tegen Oeken, nummer dertien van de competitie. Wedstrijden tegen Oeken zijn altijd leuk. Dat komt onder andere door een fenomaal Sportpark De Overkant, uitspanning de Vroolijke Frans, de paarden die je begroeten als je het sportpark oploopt, een sympathieke tegenstander (inclusief charismatische hoofdtrainer Harold Sneller, met Feyenoord-museum in huis), Deurdonderen bij de warming-up, een aimabele voorzitter en een werkelijk formidabele kantine (een soort keet haast). In die zin zijn wedstrijden bij Oeken, ongeacht de uitslag, altijd een feestje.
De wedstrijd zelf was niet zo bijzonder. Er werd op een steppe gevoetbald, met veel zand. Dat hindert niet, en is ook wel passend bij de bijnaam van Oeken: de zebra’s. De gehele wedstrijd golfde het spel op en neer, waarbij beide teams de lange bal hanteerden. Er kwamen wel wat kansjes, maar nooit écht 100% kansen. Mark van der Haar keepte trouwens wel goed bij Uni VV, en ook de defensie stond best wel weer als een huis bij de mannen van Maarten Cornelissen. Toch hulde voor dat feit. Na een sportieve wedstrijd stond dus de brilstand op het scorebord, en daar kon iedereen op zich wel mee leven.
Na afloop was het gezellig, alleen moesten de spelers die met de trein terug wilden (en wilden genieten van de sfeervolle kantine) helaas snel retour met de auto, in die zin had de dag toch nog wel een smetje.