Het werd zo’n wedstrijd waar nog lang over zouden worden nagepraat. En dat terwijl de voorbereiding al de nodige voeten in de aarde had. Uiteindelijk reden we voor de uitwedstrijd tegen Advendo’57 met een representatieve selectie naar Ederveen en daar wachtte ons een hete middag. Toen de stofwolken waren opgetrokken, stonden er bij het laatste fluitsignaal nog negen Uni VV’ers op het veld en zij trokken ons zesde punt van deze competitie over de streep: 2-2.
Toen onze leider/rechtsbuiten C tijdens de winterstop een overzicht maakte van eenieders beschikbaarheid per weekend, kwam Advendo-uit niet direct als het grootste struikelblok naar voren. Toch dreigde het in de aanloop naar afgelopen zaterdag een hachelijke zaak te worden door alle geblesseerden en afwezigen. Gelukkig had ‘Peteraan’ (© Jos) een vriend die nóg ouder is bereid gevonden om zich voor noodgevallen bij ons aan te sluiten, konden we over de toppers Derk en Bruno beschikken en trommelde Jos zijn grote broer Daan weer eens op.
Nou is een fraai scenario de ‘Coenen brothers’ wel toevertrouwd, maar het was oprecht mooi dat we met Daan opeens een speler in ons elftal hadden die gewoon écht goed kan voetballen. Omdat de broertjes Coenen nogal de neiging hebben met hun hoofd in de wolken te gaan lopen, is besloten hieraan verder geen woorden vuil te maken. Eenmaal begonnen stelde een niet met name genoemde linksbuiten onze spits Dirk in staat om de score te openen, maar helaas punterde ‘de man met het haar’ net naast. Ook gelegenheidsmiddenvelder Job slaagde er even later met zijn lob niet in om de keeper te verschalken.
Helaas viel de tegentreffer op slag van rust wel aan de andere kant en dus leken we de kleedkamer op te zoeken met een 1-0 achterstand. Maar zoals gebruikelijk kwam het gevaar van onze rechtsbuiten en toen C opnieuw niet te houden bleek voor de defensie van Advendo, zag de linksback geen andere optie meer dan aan de noodrem trekken en dat leverde ons nog voor de pauze een penalty op: Job schoot raak, 1-1.
De tweede helft begon slecht (met een vroege 2-1 voor de thuisploeg) maar ontwikkelde zich daarna op gedenkwaardige wijze. De onbetwiste man van de wedstrijd werd Wiltjo, die als rechtsback op eigen helft aan een fantastische rush begon, door het middenveld en de achterhoede van Advendo slalomde en aan het eind van de schitterende solo ook nog de doelman passeerde 2-2. Nooit was de bijnaam ‘de Messi van Dalfsen’ meer op zijn plaats. Even leek de tegenstander, die al drie keer gewisseld had, met tien man verder te moeten, want de gelijkmaker van Wild Joe ging gepaard met een flinke botsing. Waarbij overigens ook de noeste verdediger zelf niet zonder kleerscheuren achterbleef: “Ik kreeg een beste optater in m’n zak”, luidde achteraf Wiltjo’s verklaring.
Maar de goalie van Advendo kon na een langdurige blessurebehandeling door en niet veel later stonden wij met een man minder op het veld. Wiltjo had het oponthoud benut door uit te blazen van zijn droomdribbel en was weer genoeg hersteld om Machiel de helpende hand te bieden. Daar hij dit letterlijk deed – door de bal op de doellijn weg te tikken – moest Wiltjo met rood het veld ruimen en mocht de thuisploeg een strafschop nemen. De 3-2 was derhalve aanstaande, dachten velen, maar dat was buiten Machiel gerekend: op katachtige wijze knotste hij de bal uit de hoek en pakte hij samen met Wiltjo een punt voor ons.
Advendo kwam namelijk ook in het vervolg van het duel niet meer tot scoren, zelfs niet toen Jos zich net als vroeger in de Upstairs in Mill waande (hij deelde een duwtje uit en verschool zich vervolgens achter zijn vriendjes) en dit eveneens met rood moest bekopen. Geluk bij dit ongeluk was wel dat er tijdens dit opstootje tevens een Advendo-speler werd weggestuurd – de linksback die de hele wedstrijd al achter C aan had gelopen, zich blijkbaar niet langer kon beheersen en onze dartele vleugelaanvaller een gemene schop verkocht – zodat het tien tegen negen was.
Mede dankzij het stukje ervaring van de invallers Bruno (36) en Wolf (38) sleepte het misschien wel gemiddeld oudste Uni VV ooit een punt uit het vuur op deze hete middag. Het was mooi.
