Hoewel de belangen zaterdag groot waren tijdens het duel tussen v.v. Veenendaal en Uni VV, was er sprake van een alleszins vriendelijke ontmoeting tussen twee ploegen die proberen om nacompetitie om lijfsbehoud te ontlopen in de derde klasse A. Naast de bezoekers uit Nijmegen, die met 0-1 aan het langste eind trokken, was het publiek de grote winnaar op sportpark De Groene Velden II. En natuurlijk De Keeg, die de ultieme bekroning van zijn opmerkelijke reeks beloond zag met drie punten.
Voor Uni-trainer Ronald Smits was het ouderwets behelpen in de aanloop naar de krachtmeting die zonder overdrijving omschreven mocht worden als ‘de wedstrijd van het seizoen’. Bij een overwinning op Veenendaal zouden we immers op gelijke hoogte komen met deze concurrent, een nederlaag zou een achterstand van zes punten betekenen. Het was dan ook niet ideaal dat onze complete, Varsseveldse voorhoede ontbrak en dat spelers als keeper Joris, routinier Sjoerd en aanvoerder Koen niet (vanaf het begin) konden meedoen.
Toch kregen we uiteindelijk een representatief elftal op de been, met kunst- en vliegwerk en door bij hoge uitzondering diep in de buidel te tasten; onze meesterscout Jos had eens rondgekeken bij het opleidingsinstituut van Uni VV (het tweede) en zag dat Sebas wel een aanwinst zou kunnen zijn voor onze hoofdmacht – de tien euro die het kostte om hem los te weken bij 2 legden we graag op tafel en zo werd Sebas bij zijn officiële debuut waarschijnlijk de eerste betaalde speler ooit in de roemruchte (en bijna zestigjarige) geschiedenis van onze club.
Daarnaast werd Dirk ‘goed dat ik er ben’ de Jong weer bereid gevonden om mee te doen, werd het doel opnieuw verdedigd door De Keeg en keerde Jos met zijn supersonische enkelbrace terug in de basis. De frêle linkspoot deed dat onder toeziend oog van vriendin Noortje en schoonvader, wat ervoor zorgde dat hij al sinds woensdag de kriebels had en op zaterdagochtend misselijk van de zenuwen aan de ontbijttafel van de familie Tamminga zat en geen hap door zijn keel kreeg.
Nadat er tijdens de warming-up even paniek was bij spits Dirk (‘Jos, ik heb geen haarbandje…’) konden we toch beginnen aan het cruciale treffen met Veenendaal en was er een gelijk opgaand duel. Voor beide doelen waren er enkele kansen, Jos gooide er bij de cornervlag een van zijn befaamde slidings uit en Bart ‘Materazzi’ pakte een professionele gele kaart, maar gescoord werd er niet voor rust. Een kwartier voor tijd gebeurde dat wel en het was Jos die tegenover coach Smits goed kon maken dat hij geen gehoor had gegeven aan de opdracht de eerste vrije trap altijd keihard in de muur.
Jos ontsnapte bij een lange bal aan de aandacht van zijn bewaker en kon alleen op het vijandelijke doel af. Van buitenspel was geen sprake – de bal werd immers verlengd door een verdediger van Veenendaal; dat hun assistent-scheidsrechter de vlag in de lucht stak, was vermoedelijk per ongeluk, want verder konden hij en Jos het prima vinden samen – en onze blonde bliksemschicht schoof beheerst de 0-1 binnen. Daar bleef het bij en dat hadden we te danken aan prima defensief werk van ons hele team en prima reddingen van onze keeper in het bijzonder.
De Keeg had de stijgende lijn al enige tijd te pakken, nadat zijn debuut in het eerste van Longa’30 jaren geleden een 10-1 nederlaag opleverde. Zijn eerste officiële wedstrijd in het shirt van Uni VV ging met 8-2 verloren en daarna gingen we met 4-0 (Advendo’57) en 2-1 (SKV) onderuit. In en tegen Veenendaal kondigde een positief resultaat zich vooraf dus al aan en daaraan droeg De Keeg bij met zijn katachtige reflexen. Die kat is dan wel garfield, maar dat mocht de pret niet drukken. Langzaam maar zeker begint de reservekeeper erin te slagen om Joris ‘wie?’ van Meel te doen vergeten.
Verder strompelde Willie, aangespoord door de uitstekend leidende arbiter, van het veld af en moest ook debutant Sebas moegestreden naar de kant; we waren dan ook erg blij dat we good old Bruno en topper Kees nog in konden brengen. Bruno werd nog snel op de bon geslingerd en Kees streek als enige van het Varsseveld-vijftal de winstpremie op. Kortom, iedereen tevreden.
Al met al ontspon zich in Veenendaal dus een bijzonder aantrekkelijke wedstrijd op een heerlijk bespeelbaar veld, tegen een van de leukere opponenten die we dit seizoen hebben getroffen; met een goudeerlijke grensrechter, een sympathieke aanvoerder die zijn al even aardige ploeggenoten in alles het goede voorbeeld gaf, een aimabele trainer die ons team en zijn collega Smits met het grootste respect bejegende en sportief publiek. De aanwezige supporters zagen de ene na de andere vlot lopende combinatie op het Veenendaalse biljartlaken en zullen zich naderhand hebben afgevraagd waarom deze twee getalenteerde ploegen niet om de titel strijden in 3A.
Afijn. Zo rooskleurig als we het hier voorspiegelen, was het zaterdag misschien niet. Maar zo erg als het was volgens Veenendaal-trainer Chris Minnebreuker (“Wij waren de ploeg die voetbalden, alleen is het hun kwaliteit om uit het niets een doelpunt te maken. Zij kwamen vandaag niet om te voetballen. Het was tegenhouden en hopen op één uitval. Bij die ene kans kregen ze hulp van de scheidsrechter en dan zit hij opeens in het netje.”) was het nou ook weer niet.
Matchwinner Jos legt in het naar hem vernoemde café uit hoe zijn enkelbrace werkt (waarna hij ook de relativiteitstheorie van Einstein nog even toelichtte).
Loon naar werken! 0-1 winst tegen VV Veenendaal!
Geplaatst door Uni VV op zaterdag 13 februari 2016