Deze week stond Dodewaard uit op het programma. Na twee verloren wedstrijden en twee gelijke spelen, was een overwinning absolute noodzaak. Na een 10-0 verliespartij van Dodewaard vorige week lag onderschatting op de loer, maar tegelijkertijd wisten we dat er een getergd elftal tegenover ons zou komen te staan.
We begonnen sterk. Waren dominant en creëerden kansen via spitsen Thom en Job. Na een halfuur spelen was daar echter een verkeerde terugspeelbal en een knullige tegengoal, waar een geurtje van buitenspel aan zat. Het vuur was even uit de ploeg na deze goal. Keeper Joris voelde dit aan en liet enkele oerkreten los over het veld: ‘Kom aaaan Uni! Aanpakken die gasten, we maken ze kapot!’ De scheidsrechter was helaas minder te spreken over deze directe bedreiging aan het adres van de spelers van Dodewaard en sprak Joris aan op zijn onbehoorlijke aanmoedigingen.
Tijdens de rust werd het vuur binnenskamers alsnog aangewakkerd. De boodschap aan de aanvallers was duidelijk van trainer Smits: resoluter en overtuigender in de afronding! Oermens Heppie, volgzaam als hij is, nam het advies ter harte. Want als de trainer iets zegt, dan doet Heppie dat. Nog geen 5 minuten na rust maakte Heppie een goal waar zijn geliefde Barcelona een puntje aan kan zuigen. Alsof Heppie had gehoord dat trainer Smits enkele seconden daarvoor op de bank zei: ‘hij is geen schim van vorig seizoen’, scoort hij met een fenomenale omhaal na een weergaloze voorzet van Daan en goed terugleggen van Thom. In zijn hoofd had hij het tot stilte manende vingertje vast al op zijn lippen, maar Heppie besloot te reageren met nog een goal enkele minuten later. Een afvallende bal werd resoluut achter de weifelende keeper geschoten. 1-2, nog geen 10 minuten na rust en Uni was jacht op naar een derde treffer.
Na een fraaie aanval over links, wederom goed terugleggen van Thom, kon Daan net niet genoeg afdrukken voor de 1-3. Een kwartier voor tijd viel de definitief bevrijdende treffer wel. Helaas voor Thom kon hij zijn uitstekende spel niet belonen met een doelpunt, want zijn schot raakte de lat. Een verdediger van Dodewaard stond echter goed opgesteld om de bal alsnog resoluut en overtuigend binnen te tikken. De eerste 3 punten in de tas en het clublied schalde als vanouds weer door de kleedkamer. Dit smaakt naar meer!