Als Sandra Beldman eens een keer had meegewerkt, was zaterdag 20 augustus de boeken in gegaan als ‘de dag van Gary Beldman’. De dag waarop hij niet alleen twee keer scoorde (1 keer met de kop en 1 weergaloze stift in de kruising) maar ook nog eens vader werd van twee gezonde jongens. Maar helaas. Sandra hield haar buik in en het was een zaterdag als zovele.
UNIvv ging gisteren op pad naar Oene, de oude club van trainer Geerling, om daar te oefenen tegen de plaatselijke vv. Met Joost op de plek van verdedigende middenvelder en Gary als aanvallende middenvelder begon UNIvv goed aan de wedstrijd. Oene probeerde wel te voetballen, maar creëerde – doordat wij goed ‘in onze taak’ voetbalden – geen kansen. We kantelden, coachten en luisterden zelfs. Zelf kwamen we nog te weinig aan voetballen toe, maar de keren dat we eruit kwamen was het ook gevaarlijk. En zo gebeurde het dat we voor de eerste keer dit seizoen scoorden. Marienjo zette een halve uittrap van ondergetekende strak voor en soon to be papa Gary kopte de bal met zijn achterhoofd strak in. Aan het eind van de eerste helft gingen we echter slordiger spelen en werd het ook gelijk gevaarlijk voor onze goal. Gescoord werd er echter niet meer.
Na rust maakten we al snel de 0-2. Aanvoerder Beldman – die de band had overgenomen van aanvoerder Flipse – omspeelde een aantal tegenstanders, keek waar de keeper stond en stifte de bal toen weergaloos in de rechterkruising. Achterin gaven we de wedstrijd daarna echter snel weg. We stonden niet goed en konden het niet belopen. Dit resulteerde in de 1-2, 2-2 en zelfs de 3-2. Weer een verliespartij dus, maar een waar ik mee kan leven. Alles staat namelijk in het teken van de competitie, die begin september begint. Wat (bij mij in ieder geval) overheerst is het goede gevoel na de eerste helft, Ja, we moeten voetballend veel meer gaan brengen, maar dat kan pas als het verdedigend staat. En dat deed het. Op dus naar dinsdag! Op naar het eerste punt!