We kunnen het nog! Drie punten in de tas!

Winnen. Ik wist bijna niet meer hoe het voelde. Vier maanden geleden maakten we voor de laatste keer het winnaarsgevoel mee: tegen Zelos thuis, waarna we promoveerden naar de derde klasse. Dit jaar wilde het nog niet zo lukken. De bekerwedstrijden tegen Alverna zondag, Victoria ’25 en Groesbeekse Boys gingen verloren, de openingswedstrijd van het seizoen tegen stadgenoot Brakkenstein ook. Vorige week mochten we ervaren hoe een gelijkspel ook al weer smaakt (waar we eigenlijk de overwinning verdiend hadden). Algehele conclusie: VIES! Tijd voor een overwinning dus. De tegenstander: ESA uit Arnhem, een ploeg waar we het altijd lastig tegen hebben.

Het eerste kwartier bleek ESA nog altijd een bijzonder fijne ploeg te hebben. De Arnhemmers moeten het tegenwoordig dan wel zonder goudhaantje Stephan Gezius doen, die het tegenwoordig bij Babberich probeert, maar zijn vervangers waren balvaardig, beweeglijk en handig. Wat ze niet waren: schotvaardig. En dat kwam mooi uit.

ESA was de eerste helft absoluut de sterkste ploeg, maar wist dat niet om te zetten in kansen, en dus ook niet in doelpunten. ESA combineerde dat het een lieve lust was, maar wist niet door de ijzersterke UNIvv-verdediging te komen. Wouter (die speelde met een pink die in de warming up uit de kom was geschoten…), Hans, verliefde Koentje en Sjoerd hielden de blauwwitten, met behulp van de terugzakkende middenvelders en buitenspelers, op zo’n twintig meter van de goal. ESA drong wel aan, maar miste de stootkracht. En laat ‘stootkracht’ nu net de middelste naam van BertjeBertje zijn… Hij liep achter een bijzonder verre uittrap van ondergetekende aan en peerde de bal hard in de hoek: 0-1. UNIvv1 stond voor! Hoezee!

In de tweede helft moest ESA komen. En dat deden ze! Wat ze niet deden: scoren. En zoals een oude voetbalwet luidt: als je zelf niet scoort, dan scoort de tegenstander. En die tegenstander heette Sjoerd. Hij wist een vrije trap zo door de muur te richten dat de bal uiteindelijk in de rechterbenedenhoek terecht kwam: 2-0! Dat ESA’er VeeJay (of was het UNIvv’er Appie Woutink?) even later de bal nog in de Nijmeegse goal deponeerde (2-1…) deed aan het resultaat niets af. UNIvv1 had drie punten! In de pocket. In de tas. Mee naar huis. Hoppa!

Dat moest gevierd worden, dachten Appie, Sjoerd, MMFloors en ondergetekende. Wat een vreugde, wat een lachende gezichten, wat een ultiem gevoel… Man!