Het is zaterdag 21 november en de nummer drie van de ranglijst, UNIvv1, moet in Alverna aantreden tegen de koploper, de plaatselijke vv. De zon schijnt, het kunstgrasveld ligt er goed bij, we zijn in de winning mood en de trainers hebben zich goed voorbereid op de wedstrijd. Alle voorwaarden voor een goede Nijmeegse wedstrijd zijn aanwezig. Helaas. Zoals sommige gerechten soms ook vreselijk mislukken terwijl je toch alle ingrediënten bij de hand hebt, zo kun je ook wedstrijden verliezen terwijl alle voorwaarden in je voordeel spreken. En zo geschiedde…
Doen waar je goed in bent en niet doen waar je niet in goed in bent. Zie hier de twee sterke punten van koploper Alvera. In concreto betekent dit dat de fantastische nummer tien van mag pielen en strooien, dat de behendige spitsen de hoeken induiken en gevaarlijk voor de goal komen en dat de achterwaartsen hun spitsen uitschakelen en de bal slechts naar voren foepen. Trainers Pim en Huub wisten het, lichtten hun ploeg in, maar stonden na tien minuten wel met hun handen in het haar. Hun ploeg stond met 2-0 achter en alles waar zij voor gewaarschuwd hadden gebeurde: er werd niet scherp genoeg verdedigd en er werd dom balverlies geleden. Dit zorgde er al snel voor dat een halve uittrap te gemakkelijk werd onderschept, waarna het Alvernese schot mij, terwijl ik uitgleed, tergend langzaam passeerde: 1-0. Enkele minuten later leek het pleit al beslecht. Slecht verdedigen kon niet meer op normale wijze hersteld worden, waardoor ik niet anders kon dan -net buiten de zestien!- aan de noodrem trekken. Rood en een vrije trap tegen dus? Nope. Een pingel en geen boeking. Wel 2-0, omdat de nummer tien tot twee keer toe de pingel benutte.
2-0 achter tegen de koploper. Na tien minuten was het dus over en uit? Neenee, zeker niet! We waren wakker en begonnen een beetje te ballen. We creëerden kleine kansjes en kregen een beetje grip op de wedstrijd. Dit werd beloond toen Wilem een fabuleuze goal maakte. Hij draaide goed weg en draaide de bal heerlijk de kruising in: 2-1. Het kon nog, het kon nog, het kon nog! Maar het gebeurde niet… We konden te weinig een vuist maken en hadden zelfs geluk dat Alverna grote kansen niet afmaakte. Naarmate de wedstrijd vorderde, piepten en kraakten de oude mannen van Alverna steeds meer, maar ze braken niet. Tenminste, niet op zaterdag. Denk dat enkelen op zondag niet meer uit bed kwamen, maar dan wel met drie punten op zak. En dat was knap. Of zij dat echter het hele seizoen gaan volhouden, valt te bezien…