Langverwachte wedstrijdverslag.

Ondanks mijn aankondiging het wedstrijdverslag ditmaal niet te gaan schrijven ben ik toch gezwicht voor de vele verzoekjes.

Psychologie en paranormaliteit zijn twee hele verschillende dingen. Toch wist Gerben ze te verenigen door zijn voorspelling dat het een hele mooie middag zou gaan worden. Aangekomen op “de Beek” bleken we pas om drie uur te spelen in plaats van de verwachte half drie. Tijd genoeg dus om nog even gezellig te babbelen en te poepen. Om drie uur floot de strak leidende scheidsrechter voor het beginsignaal. Al snel moest Jarco van de Brink zich laten wisselen na een kopduel met Hans Schoppers waarbij Jarco een stuk tand verloor. Daarna werd het nog erger voor SDS nadat Bruno van de L.. eh Joost Timpers natuurlijk de bal met zijn chocoladebeen van 25 meter in de rechterhoek schoot. Joost was zo verbaasd dat hij de voorsprong met een bescheiden juichje vierde. Na een goede aanval gaf Wout Abbink een afgemeten voorzet die door Bert Tolkamp knap binnen werd gekopt, 0-2. Univv zou Univv niet zijn als deze voorsprong snel gemarginaliseerd zou worden. Door slecht wegwerken kwam de bal op de rand 16 voor een de Wekeromse voet van Alfred Lieuwen die binnen werkte. Op een zelfde manier wist Sjoerd Reutelingsperger de 1-3 aan te tekenen nadat SDS een corner niet wegkreeg uit de eigen 16. Gelegenheidskeeper Mattijs Mol had even een Grandelletje waardoor SDS op 2-3 kwam na de inzet van Maarten Jansen. Univv liet in de eerste helft nog een grote kans van Willem Klaassen onbenut maar mazzelde ook bij een bal op de paal nadat de keeper al omspeeld was. Ook hield Mattijs Mol zijn doel nog een keer goed schoon bij een van de vele vrije trappen rond de 16 die de scheidrechter consequent gaf aan beide partijen.

Met 2-3 werd gerust en meteen na rust kreeg Bert Tolkamp een enorme kans maar wist deze niet te verzilveren. Kort daarna werd Willem Klaassen door de rechtsback van SDS nogal onbeholpen en onnodig omgekegeld waarna Sjoerd Reutelingsperger voor zijn tweede van de dag aan mocht leggen. Ondanks dat de keeper de goede hoek in ging faalde hij hierin niet, 2-4. Nadat Bert Tolkamp een identieke kans kreeg als 10 minuten eerder werd het 2-5 want dit maal wist hij de bal wel in het netje te leggen. Gespeeld die wedstrijd zou je zeggen. Univv zou Univv echter niet zijn als deze voorsprong netjes geconsolideerd zou worden. Binnen 5 minuten wist SDS twee maal te scoren. Bij de 3-5 schoot de vrijgelaten Maarten Jansen van 20 meter strak binnen en bij de 4-5 kwam wederom een slecht weggewerkt bal voor voeten van Jos van Harten. Ineens was het dus weer een wedstrijd. Lang bleef het 4-5 ondanks de druk van SDS die ook een mannetje doorschoven. Dit leidde voor beide partijen tot kansen maar niet tot goals. Tien minuten voor tijd werkte Jos van Harten de zoveelste vrije trap over de grond langs de muur via de paal binnen.

Het geweldige publiek van SDS ging nog heviger achter de ploeg staan en zweepte de ploeg op. Het “blijf maar liggen hij is dood”, “daar moet een piemel in” “alles of niets” waren niet van de lucht. Helaas voor SDS werd het helemaal niets. Huub Meijerink stuurde Sjoerd Reutelingsperger op rechts weg die verre van buitenspel stond wat ook de scheidsrechter zag die dus het vlagsignaal negeerde. Willem Klaassen had zich inmiddels ontdaan van zijn directe tegenstander en liep de 16 in. De pass over de grond zette Willem Klaassen vrij voor de keeper die de bal met een zacht tikje langs de benen van de uitkomende doelman tikte. Univv werd helemaal gek en Wekerom werd stil, Gerben zette voorbarig het clublied al in maar er waren nog enkele minuten te spelen. Geen enkel risico werd meer genomen met als motto alle ballen over het hek. SDS had nog een aantal corners maar deze werden door met name Huub Meijerink weggewerkt. Na het laatste fluitsignaal waren de spelers, trainer en oud trainer van Univv door het dolle heen.

Een schitterende pot voetbal waarin we het onszelf veel te moeilijk hebben gemaakt. De rest van de dag liep ik met een grote smile op mijn gezicht en ik denk vele spelers met mij. Dit zijn van die wedstrijden die je later bij een open haard aan je kleinkinderen vertelt!