Je hebt van die wedstrijden waar je achteraf niet zo goed van weet of je nu blij moet zijn met het eindresultaat of niet. De thuiswedstrijd tegen Veenendaal (uitslag 2-2) was er zo een. Mochten we nu tevreden zijn omdat we 2 keer van een achterstand waren teruggekomen en dus veerkracht hadden getoond? Of ontevreden omdat de tegendoelpunten eigenlijk niet eens kansen waren en we ook nog eens de beste kans op 3-2 hadden? The day after ben ik er nog steeds niet achter. Wat ik wel weet is dat ik met Uni VV vaker dit soort wedstrijden heb meegemaakt, en dat we die dan vaak met een nederlaag afsloten. Er zit vooruitgang in! 😉
We begonnen de 4e wedstrijd van het seizoen ronduit slecht. Of laat ik het iets scherper stellen: ik begon ronduit slecht. Een schotje vanaf de zijkant werd door schrijver dezes volledig verkeerd ingeschat, waardoor de bal opeens in het netje lag: 0-1. Na lang beraad zijn we er gisterenavond achter gekomen wat de oorzaak was: sorry Heppie, de roze sokken met bloemetjes erop zijn gisterenavond in Café Jos ritueel verbrand. Laten we hopen dat dat voor een vruchtbare rest van het seizoen gaat zorgen.
Na de 0-1 waren we een paar minuten uit het veld geslagen, om ons vervolgens enorm op te richten. We kwamen in ons spel en wisten steeds meer initiatief te nemen. Veenendaal kwam er niet meer uit. Topper Thom – die energie te over leek te hebben – wist aan de linkerkant van het veld de bal af te dwingen, legde de bal vanaf de achterlijn panklaar voor Heppie, die in tegenstelling tot bij VRC dit maal de bal wel over de lijn wist te krijgen: 1-1.
In de rust besloten we onze yell te veranderen. In plaats van ‘Hee’ roepen we tegenwoordig ’Thunder’.
Deze ingreep bleek te werken. We gingen door waar we de eerste helft mee begonnen waren. We legden veel energie in de wedstrijd en kregen daardoor zelf een paar kansjes. Veenendaal wist daar alleen vrije vanaf een meter of 20 die op de lat eindigde tegenover te stellen. Toch kwam Veenendaal opnieuw op voorsprong. Een schot op goal werd door onze aanvoerder ongelukkig van richting veranderd, waardoor deze in het dak van de goal terecht kwam: 1-2. Opnieuw richtten we ons op: wij gingen dus echt niet verliezen. Het was uiteindelijk Thom die 10 minuten voor tijd een rebound strak in het zijnetje wist te deponeren: 2-2.
We probeerden nog wel de 3-2 te forceren, waardoor Veenendaal nog aardig wat ruimte kreeg om te counteren, maar helaas/gelukkig bleef het bij 2-2.
Volgende week Dodewaard uit. Een moetertje om de eerste 3 punten van het seizoen te pakken…