Op weg naar het idyllische Zelhem gaan mijn gedachten terug naar het einde van het seizoen 2009-2010. Vierdeklasser UNI vv ontmoette toen derdeklasser Zelos in de eerste van twee nacompetitiewedstrijden. Ik zie de mannen van aartsvijand vv Zelhem – verkleed als degradatiespoken – langs de kant van de lijn staan. Ik zie twee autowrakken die voor de hoofdingang van het sportpark gedumpt staan. En ik zie een Zelos dat niets in de melk te brokkelen heeft en met 0-2 op de broek krijgt. Doelpunten van (uit mijn hoofd) Jaap en Merijn. Waar is de tijd gebleven?
De wereld ziet er 5 jaar later een stuk anders uit. Geen degradatiespoken langs de kant, alleen maar nette auto’s voor het sportpark en een Zelos dat domineert. Het zijn de roodzwarten uit Nijmegen die in de eerste 45 minuten werkelijk NIETS te vertellen hebben in Zelhem. We creëren welgeteld nul kansen en hebben het geluk uiteindelijk maar 1 doelpunt tegen te krijgen. Viking Joost, een hoop geluk en niet erg effectieve Zelos-spitsen zorgen er samen voor dat we de kleedkamer met een erg geringe achterstand op mogen zoeken.
Na rust laten we ons ware gezicht zien. Niet op voetballend gebied – want dat zag er allemaal vrij pover uit – maar wel op het gebied van inzet, power en passie. We wonnen weer duels, toonden strijdlust en veerkracht en gingen als team op zoek naar de gelijkmaker.
Helaas zonder resultaat. We ontbeerden het geluk (of de klasse?) dat (die?) we de afgelopen wedstrijden wel hadden en kwamen niet tot scoren. Omdat Zelos dat aan de andere kant op wonderbaarlijke wijze ook niet voor elkaar kreeg, was de ruststand ook de eindstand: Zelos – UNIvv 1-0.
Komende zaterdag staat DVOV op het programma. Een wedstrijd die gewonnen moet worden om ervoor te zorgen dat we uit de onderste regionen wegblijven. Come on UNIvv!