Een verschrikkelijke middag vond ik het. Gaandeweg de grip op de wedstrijd steeds meer verliezen, onzeker spel, vrezen voor een gebroken neus van Joris en vlak voor tijd de overwinning weggegeven. Toch zie ik de day after, nu de rookpluimen optrekken, boven de puinhopen ook de zon schijnen.
Het begon prima. Na 8 minuten stonden we voor nadat Marienjo een mislukt schot van Vincent bij de 2e paal tot doelpunt promoveerde. We kregen ruimte om te voetballen en gaven achterin vrijwel geen kans weg. Het sportieve DVOV bakte er voetballend weinig van. Maar in plaats dat het overwicht ons prikkelde om de rode lantaarndrager op te vreten en met flinke achterstand aan de thee te zetten, werden we zelf slordiger in balbezit en zetten we niet genoeg druk om de Velpenaren verder in verlegenheid te brengen.
Rust. Direct doordrukken moesten we. Merijn werd nog maar eens op het hart gedrukt dat hij niet op het middenveld zijn riskante solo’s moet inzetten. Hij deed het toch en het daaropvolgende balverlies luidde de gelijkmaker in. Gelukkig bracht Dick ons niet veel later opnieuw op voorsprong. Er was een uur gespeeld en de taak was nu om op balbezit te spelen. Maar we konden de bal voorin niet vasthouden en vrijwel iedereen speelde gehaaste lange ballen in plaats van simpel en kort naast of onder zich. Met nog ruim tien minuten te gaan verliet Joris noodgedwongen het toneel. Dirk nam zijn plaats in maar kon niet voorkomen dat DVOV nog langszij kwam. Dat was op basis van ons onzekere spel en de Velpse werklust verdiend.
Een slechte 2e helft en zeer pijnlijk puntverlies maakte dat ik zo snel mogelijk naar huis wilde. De schamele 10 punten en vele blessures/afwezigen frustreren me enorm, omdat de groep in potentie zoveel meer kan. Maar potentie is nog geen prestatie.
Er is gelukkig reden voor optimisme. We zijn halverwege en staan 8e. Nummer 12 degradeert rechtstreeks, nummer 11 speelt nacompetitie. We gelden nog wel als degradatiekandidaat, maar in acute problemen zijn we zeker niet. We kunnen vrijuit de mogelijkheden aangrijpen die we nog krijgen om te stijgen! Ik geniet in ieder geval van het mooie stel gasten dat jullie zijn. En als we goed zijn, kunnen we van iedereen in de competitie winnen. Joris’ neus lijkt mee te vallen en ook andere jongens zullen steeds fitter worden. Allemaal 2 weken hard trainen, dan weet ik zeker dat de selectie er tegen SKV weer sterker en scherper voor staat. Zullen we afspreken dat we dan onze potentie eens naar keiharde (doel-)punten vertalen?
Één reactie op “Dit Voelt als Onnodig Verlies”
Afgesproken.