UNIvv1 krijgt dik op de ballen van Excelsior

Zoals de bal voor de winterstop nog regelmatig onze kant oprolde en zo voor een soms wat gelukkige overwinning zorgde (remember ESA, Excelsior en Lienden?), zo rolt diezelfde bal na de winterstop telkenmale de kant van onze tegenstander op. We ontberen geluk, maar vooral ook kansen en daardoor doelpunten.

De wedstrijd
Zo ook gisteren in de wedstrijd tegen Excelsior, dat zich netjes op de tweede plaats heeft genesteld. Nadat de terreinknecht de koeien van het dramatische hoofdveld had verjaagd, konden we beginnen. Hans was er weer eens bij, wat zorgde voor een hoop rust en duidelijkheid achterin. We stonden best aardig, balden goed mee, maar kregen na een dik kwartier toch de 1-0 om de oren. Een vrije trap kwam via de muur bij een attent meelopende spits terecht, die de bal in de lege goal kon schuiven. Een minuut of vijf later leek de wedstrijd al voorbij: ondergetekende verwerkte een slappe terugspeelbal ook maar matig en zag zich genoodzaakt de op de open goal aflopende spits zeer lief naar de grond te trekken. Rood en een pingel? Nope, zo dacht de scheidsrechter: geel en een pingel. En dat buitenkansje liet ik niet onbenut: mis! Hierna pakten we het op: we begonnen door te krijgen hoe we op het knollenveld moesten voetballen en creëerden wat kleine kansjes. Het was echter niet genoeg om de keeper van Zetten echt te laten zweten.

Met een 1-0 achterstand bereikten we de rust. We waren niet ontevreden en hadden het gevoel dat er meer in zat. Dat bleek echter niet het geval. Na rust scoorde Excelsior na een kwartier een goal waar een penetrante buitenspelgeur aan kleefde: 2-0. Het verzet was gebroken. We gingen nog wel 1-op-1 voetballen, maar dat speelde Excelsior alleen maar in de kaart. De enthousiast ingevallen spits scoorde de 3 en 4-0. Weer een paar tegendoelpunten, weer niet gescoord, weer nul punten.

Over de grens
Voetbal is een spel waarbij je er alles aan moet doen om te willen winnen en de grenzen van het toelaatbare moet opzoeken. Zoek je die grens niet op – en speel je tegen een zo goed als gelijkwaardige tegenstander – dan is de kans groot dat je op wilskracht wordt afgetroefd en uiteindelijk zult verliezen. Ik verdacht ons er eerder dit seizoen nog wel eens van dit te laten gebeuren. Maar gisteren was dat niet het geval.

Ga je die grens wel over dan vertoon je onsportief gedrag; ook iets wat je niet moet willen. Maar wel iets waar het grootste gedeelte van (zowel de spelers, de staf en het publiek van) Excelsior Zetten zich gisteren schuldig aan maakte. Bij elke negatieve beslissing van de scheidsrechter sprong de bank op om moord en brand te schreeuwen; het publiek deed daaraan mee en de spelers leken niet anders te kunnen dat zich hieraan te conformeren. Wat te denken van het moment dat we 2-0 achter stonden – de wedstrijd dus gespeeld was – en Koen in een duel geblesseerd raakte? Het zou sportief (en normaal) geweest zijn om op dat moment de bal uit te spelen. Het tegenovergestelde gebeurde: de spits die de bal kreeg, werd door zijn medespelers gemaand vooral door te spelen. Op zijn Robin van Persies deed hij – nadat hij de bal voor open goal gemist had! – alsof hij niets gehoord en gezien had. Gast, sportpark De Leigraaf is niet Camp Nou! ‘Maar de scheidsrechter moet toch beslissen of hij fluit?’ Ja, in de Champions League en in de Eredivisie. Maar niet in de derde klasse zaterdag. Excelsior Zetten: ik vond het een ooit een sympathieke ploeg en club… Das war einmal.

Het vooruitzicht
Lunteren thuis, SKV thuis, Lienden uit en SDS thuis. Dat zijn de vier wedstrijden die nog in het verschiet liggen. Vier wedstrijden, waar wij zeker zes punten tegen moeten kunnen (en willen!) halen. Te beginnen zaterdag 9 april, wanneer de zekere kampioen vv Lunteren ons bezoekt. Als zij punten bij ons pakken, zijn zij ook daadwerkelijk kampioen. Het schijnt dan ook druk en gezellig te worden… En laten wij in dat soort omstandigheden toevallig eens op zijn best zijn!