Geen Wouter. Geen Merijn. Geen Hans. Geen Bauke. Geen BertjeBertje. Geen Barry. En geen Sjoerd. Het was gisteren druk in het blessure- annex afwezigheidshokje. Maar dat zegt bij UNIvv1 helemaal niets. Veertien zwaar gemotiveerde spelers (en twee nog enthousiastere trainers) waren er klaar voor het koploper Lunteren moeilijk te maken. Dat lukte een beetje, maar helaas niet genoeg.
We begonnen vooral verdedigend erg sterk. Youngstars Kevin en Koen, die samen het verdedigende centrum vormden, zetten de boel goed neer, waardoor vv Lunteren geen echte kans wist te creëren. Oke, de corners en voorzetten waren levensgevaarlijk. En oke, Jesper verrichte een heldendaad door twee keer op rij een bal van de lijn te schuppen. Maar daar bleef het dan ook bij; uitgespeelde kansen waren schaars. Dat gold helaas ook voor ons aanvallende spel. We probeerden wel wat, maar een echte vuist konden we niet maken.
Tijd om die patstelling op te heffen, vond Appie Woutink. Gemeen als hij is (NOT!) lichtte hij een spits pootje en de scheids besloot hem te straffen met een gele kaart (en unicum!) en erger: een pingel. De aanvoerder van Lunteren, die vorige week nog vijf keer scoorde maar in de eerste helft niets in te brengen had tegen onze Koentje, ging achter de bal staan om die vervolgens tegen ondergetekende aan te schieten. Lekker. Ruststand: 0-0.
De tweede helft was nog geen tien minuten bezig toen wij er met een combinatie uit de schijf van vijf uitkwamen. De bal ging van links naar rechts en belandde uiteindelijk bij Marienjo Floors (en dus niet bij Jesper zoals de site van Lunteren doet suggereren), die de bal koelbloedig in de goal deponeerde. 0-1: er hing een sensatie in de lucht. Niet dus… Lunteren suste UNIvv in slaap, de trainer werd van het veld gestuurd, er werd gemekkerd. UNIvv was er even niet bij, en dat resulteerde in een minuut of vijf in drie vrijwel identieke tegengoals. De bal werd drie maal vanaf de zijkant voorgegeven of teruggelegd op het jonge spitsje, die daar wel raad mee wist: 3-1. De wedstrijd was gespeeld. Wij moesten onze meerdere erkennen. En dat deden we.
Komende zaterdag spelen we tegen het altijd lastige SKV. Om bij de subtop aan te blijven haken is het belangrijk dat we punten pakken. Uithuilen en opnieuw beginnen dus. Knallen!