‘ Rinus’ de Haard coachte als een veldheer

Onder voetballende studenten en intellectuelen kent zijn populariteit geen grenzen. Wil de Haard ( 77), alias ‘Rinus’, heeft al bijna veertig jaar onafgebroken het eerste team van UNI vv onder zijn hoede. Nog één wedstrijd en dan is het voorbij.
 

door Leo Heus
A fgelopen zaterdag zat hij voor de laatste maal in de dug-out op het Universitair Sportcentrum. UNI vv- Otterlo zijn laatste thuiswedstrijd. Direct na het laatste fluitsignaal slofte hij met een vaag wegwerpgebaar somber naar de kantine.
„Praten, wil je met me praten?
Nee, daar heb ik geen zin in. Heb je de wedstrijd gezien? Toch niet normaal. Drie kwibussen die het helemaal verpesten.”
Wil de Haard nam tijdens zijn laatste thuiswedstrijd niet de moeite op te staan voor een aanwijzing.
Stoïcijns keek hij toe. Maar na afloop was hij erg kwaad over het armetierige voetbal. UNI vv verloor met 3-1 van Otterlo. Eén speler excuseerde zich een uur later in de kantine: „ Sorry trainer, maar ik schaam me diep dat we verloren hebben.”
Die ontboezeming deed ‘Rinus’ goed. „Het lag niet aan jou jongen, jij deed je best. Het lag aan die twee kwibussen die ik op moest stellen. Ik schaam me ook. Het leek wel alsof we deze wedstrijd voor een krat bier verkochten.”
Hij oogt onsterfelijk. Regionaal voetbal zonderWil de Haard is bijna niet voorstelbaar. Hij was er al tijdens de studentenrevolte, en vóór deWK-finale Duitsland- Nederland.
„ Hij stond al in 1967 op de ledenlijst. Hij is dus veertig jaar trainer van UNI vv”, zegt secretaris Ger Keukens met grote stelligheid.
De Haard heeft een andere visie.
„Ik begon in 1970. Al in 1967 op de lijst? Dan heb ik kennelijk ook andere dingen gedaan bij UNI vv.”
Hoe dan ook, 40 of 36 jaar onafgebroken trainer van een standaardteam, het gaat om een landelijk record.
Als voetballer onderscheidde hij zich bij BVC’12 in zijn woonplaats Beek. „ Links- of rechtsbinnen. Ik was een smeerlap, een beetje traag, maar wel gevaarlijk en technisch. NEC wilde me hebben, maar ik ging niet. BVC speelde toen tweede klasse, hoog dus.”
Na zijn actieve voetbalcarrière rolde hij de universiteitswereld in.
„Ik was onderhoudsmedewerker op het Radboudziekenhuis. Op het sportcentrum hadden ze twaalf tot vijftien jongens die in de KNVB-competitie wilden voetballen. Toen vroegen ze mij. We werden al gauw landelijk kampioen universiteiten. Ik mocht BennieWerts van NEC opstellen, die werkte ook bij een universitaire dienst. Ik kon ook bij een club in Veenendaal terecht. ‘ Wat doe je nu, jij blijft dichtbij, jij gaat naar UNI vv’, zei mijn vrouw.”
In zijn topjaren deed De Haard er een zondagclub bij. Hij trainde en coachte het eerste van De Bataven in Gendt, Olympia in Boxmeer en, vier jaar lang, het in hoge nood verkerende VVLK in Leuth.
Maar UNI vv bleef altijd in zijn leven. De Haard: „Wat ik hier allemaal niet meegemaakt heb is met geen pen te beschrijven. Bewuste degradatie. We speelden in de tweede klasse en reisden naar Dronten en Swifterbant. Het leek wel Rusland, wat we allemaal afjakkerden. Ach, het waren studenten, opeens vertrokken ze weer.
Kreeg er iemand een goede baan, weg was hij.”
De meest kleurrijke en fantastische voetballers kruisten zijn pad. „ Jan Cuijpers ging voor niemand opzij. Roger Korte, weergaloos. Tonnie van Haaren maakte doelpunten bij de vleet, maar zijn vrouw wilde weg uit Nijmegen.”
Wil de Haard was als trainer op zijn plaats bij UNI. Als geen ander kon hij voetballers met eigen verantwoordelijkheid opzadelen.
Als ‘Rinus’ zal hij de geschiedenis ingaan. „Willem van Gerwen (een van de eerste UNI vv’ers, LH) gaf iedereen een bijnaam. ‘Jij bent Rinus’, zei hij tegen mij. Ja, naar Rinus Michels.” Die naam raakte hij niet meer kwijt.
77 is hij nu. Het afgelopen jaar kreeg hij last van kwaaltjes. Longontsteking, rug. „Met uitstraling naar de nek. Op een gegeven moment moest ik opnieuw leren lopen. Ik kon geen training meer geven. Nu wel. Je maakt het af. Maar het is welletjes geweest na 36 jaar.
Bovendien moet ik tegenwoordig steeds meer van die kwibiussen opstellen. Wat ik ga doen? Méér met mijn honden wandelen.”
‘ Rinus’ kijkt nog een keer over het veld. Als een veldheer, als ‘ De Generaal’. Komende zaterdag de laatste wedstrijd, uit bij DFS in Opheusden.
Op 2 juni neemt UNI vv afscheid van hem. Veel coryfeeën uit het verleden zullen hem de hand komen schudden.

Deel 2

De retoriek van een levende legende
‘Het enige waar je goed in bent, is dat je lang bent.’ ‘Foep de bal weg.’

‘Rinus’ de Haard was befaamd van¬wege zijn retoriek. UNI vv richtte op haar website een aparte pagina Rinus de Haard in. (Ex-)voetballers van de club verzamelden daar een aantal van zijn markante uitspra¬ken. Een niet-willekeurige greep: -Bij ontevredenheid over het ingrij¬pen van een van zijn verdedigers: ‘Ik kan nog beter een paal in de grond slaan.’ -Als hij zich ergerde aan een scheidsrechter: ‘ Ze mosten ’m lub¬ben.’ -‘ Bert, het enige waar jij goed in bent, is dat je lang bent.’ – Over een fanatieke back die eigen¬lijk in het tweede thuis hoorde: ‘ Ja, hij kan wel hard lopen, alleen loopt hij altijd de verkeerde kant op.’ -Equivalent voor in de diepte dui¬ken: ‘In die Gasse hinein.’
-Slotwoorden van een wedstrijdbe¬spreking:
‘ Er zal weer geen zak van terecht komen.’
-De bal lukraak van het doel weg¬trappen:
‘ Foep die bal weg.’ -‘Als je niet voor je relatie wilt vech¬ten, kun je net zo goed met een dikke appel in het bos gaan zitten.’ -De ultieme tactische aanwijzing:
‘ Kei- en keihard werken.’
-Als het veld weer eens tegen de zin van De Haard was afgekeurd:
‘Goed gras moet gejudast worden.’ -‘Een echte spits kun je niet leren bal¬len af te geven: ‘Met geweld kun je geen geit bokken.’ – In mei 1997 bracht aanvalsleider Marcel Rözer stiekem ex-bonds¬coach Guus Hiddink mee. ‘Coach, ik heb iemand die straks graag naast jou op de bank zit.’ De Haard oberserveerde de nieuwko¬mer met enige argwaan en zei toen: ‘Ben jij het Guus, of is het jouw pseudoniem?’
www.univv1.nl/1/wordpress/rinus-de-haard/

bron: De Gelderlander 25-04-2007