Acht Uni VV’ers verzamelden zich op het afgesproken tijdstip van 13:00 uur bij het onvolprezen Trianon. Twee uur later, tijdens de aftrap tegen middenmoter Zelos uit Zelhem, stond de teller op twaalf. Én een assistent-scheidsrechter.
Die laatste was afkomstig uit het wijdvertakte netwerk van C’tje. Bovendien leek vlagger Fred, met een schat aan ervaring, de eerste grensrechter van het seizoen die Uni VV mogelijk (een) punt(en) zou kunnen opleveren. Het mocht niet zo zijn, en ook op eigen kracht slaagden de Nijmegenaren er niet in de wedstrijd te winnen. Sterker nog: er werd verloren. Met 3-2, in de laatste minuut.
Toch buigt de stijgende lijn die (Oranje uitgezonderd) al even geleden werd ingezet, nog niet negatief af. Punten worden weliswaar niet of nauwelijks behaald, het vertoonde spel is regelmatig 3e klasse-waardig. Zo ook vandaag. Vanuit de noaberschap-traditie – niet alleen de tegenstander herbergt immers Achterhoekers – werd Zelos een snelle openingstreffer gegund. Al snel stelde Uni echter orde op zaken. Tijs wurmde zich, zoals alleen hij en Luis Suárez dat kunnen, door de Zelhemmer defensie en rondde knap af. Een fase waarin de ploeg van Paolo zich met de nodige hulp van Joris behoorlijk staande hield, resulteerde daarna toch in een nieuwe achterstand. Een afgeslagen bal belandde op de rand van de zestien en werd met volle vaart weer teruggevuurd. Onhoudbaar. De 2-2 van Dirk, vlak voor rust, mag met recht het stempel ‘spitsengoal’ dragen.
Na de verloting vloog Uni VV uit de startblokken. Druk, duels en durf waren de 3 D’s die leidend waren. Het leverde captain Koen een dik oog op, zo blauw dat zelfs Thé Lau het niet had kunnen bezingen. De vierde D, die van doelpunten, bleef helaas uit en mede daardoor is het zo langzamerhand een wetmatigheid dat Uni ook bij goed spel niet wint. Ze kunnen niet van je winnen, maar je kunt ook niet van ze verliezen. Zoiets. Zelos, dat het laatste kwartier weer aandrong, scoorde wel en won. Conclusie: het zat erin, maar kwam er niet uit vandaag.